Een overgang naar een duurzame energievoorziening is belangrijk om klimaatverandering tegen te gaan. In 2050 moet de energievoorziening bijna helemaal duurzaam en CO2-neutraal zijn. Dat is een mooi doel, maar ik vraag mij steeds vaker af of er een concreet stappenplan is om dat ambitieuze doel ook te realiseren.
Vanuit mijn eigen waarneming valt mij namelijk op dat er veel over wordt gesproken en ook veel maatregelen genomen worden, maar een overkoepelend plan of een zogenoemd masterplan ken ik niet. Enkele recente voorbeelden van maatregelen en doelen:
- Hybride warmtepomp de nieuwe standaard vanaf 2026
- Woningcorporaties en particuliere verhuurders mogen vanaf 2030 geen woningen meer verhuren met een energielabel E, F, of G. Dit betreft 580.000 woningen (bron NOS)
- 2,5 miljoen woningen isoleren tot en met 2030
- 1 miljoen hybride warmtepompen installeren tot 2030
- Alle nieuwe personenauto’s die in 2030 op de markt komen, moeten 100% elektrisch zijn
- Per 1 januari 2023 moet een kantoorgebouw minimaal energielabel C hebben en voor 2030 wordt voor [bestaande] gebouwen gestreefd naar ten minste gemiddeld label A
- Et cetera
Het is geen verrassing dat elektriciteit dé energievorm wordt. Elektriciteit heeft een groen imago, maar is natuurlijk slechts groen als deze uit hernieuwbare bronnen opgewekt wordt, hetgeen in Nederland voor een groot deel niet het geval is. In ons land wordt op dit moment naast aardgas ook nog steenkool gebruikt voor de productie van elektriciteit. Het aandeel hernieuwbare energie in het totale energieverbruik in 2020 was 11,1 procent (bron CBS). Hoe gaan we komen tot 100% groene energie op alle momenten van de dag? Dat is uitdaging nummer één.
Daarnaast lijkt netcongestie inmiddels op veel plaatsen in ons land de energietransitie te blokkeren. Ook in mijn eigen praktijk word ik geconfronteerd met een duurzaam initiatief dat geen toestemming krijgt om op het elektriciteitsnet aangesloten te worden. En dan heb ik het nog niet over de mega-investeringen die gedaan moeten worden om onze infrastructuur gereed te maken voor de geëlektrificeerde maatschappij, ofwel de uitrol van smart grids. Ik hoef daarbij alleen maar even te kijken wat er moet gebeuren in de binnenstedelijke jaren-30 wijk waarin ik woon. Dat is uitdaging nummer twee.
Ik ben ervan overtuigd dat ons land de financiële middelen heeft en kan vrijspelen voor deze transitie, maar ik vraag mij oprecht af of wij over de benodigde bouw- en installatiematerialen én ook mankracht kunnen beschikken om deze klus te klaren binnen de gestelde termijnen. En dat natuurlijk naast alle andere uitdagingen op dit gebied, zoals bijvoorbeeld het oplossen van de huizencrisis. Dat is uitdaging nummer drie.
Desondanks heb ik de overtuiging dat we alles op alles moeten zetten om de gestelde doelen te realiseren om klimaatverandering tegen te gaan. Dit vergt echter een weloverwogen plan om mensen en middelen op de juiste wijze in te zetten. Een dergelijk masterplan heb ik nog nergens kunnen vinden. Als ik niet goed gezocht heb, dan hoor ik het graag. En anders lever ik graag mijn bijdrage aan het maken van een dergelijk plan. #notimetowaste